معنی بلبله دار در لغت نامه دهخدا

دارندۀ بلبله. ساقیی که با بلبله باده پیمایی کند. (فرهنگ فارسی معین)

معنی بلبله دار در فرهنگ لغت هوشیار

دارنده بلبله ساقیی که با بلبله باده پیمایی کند

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

آنچه دارای لبه باشد

(بُ بُ لَ / لِ)

باده پیمایی ساقی دیگران را بوسیلۀ بلبله. (فرهنگ فارسی معین)

(اَ ذَ)

آنکه دارای دستکش شکاری بود. (ناظم الاطباء).

(چَ رَ دَ / دِ)

آنکه بر تن جدری دارد، آنکه بر اندام تاول دارد

(تَ کَ/ کِ)

دکان دار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به مادۀ بعد شود

(حُ اَ)

دارای لبه. بالبه.
- کلاه لبه دار، دارای آفتاب گردان.

باده پیمایی ساقی دیگران را بوسیله بلبله

آنکه بر اندام آبله دارد

هرچه که دارای لوله باشد، آفتابه

آنچه که دارای لبه و کناره باشد، یا کلاه لبه دار. کلاهی که دارای آفتاب گردانست